کن قدیم

‍ ‍ داستانی از پدبزرگم مش حسین حسینقلی که در قنات جنگلک برایش اتفاق افتاد:

به عرض میرساند ناصر جنگلکی از بازماندگان سلسله افشاریه بود که و همسر و خواهرش و دو فرزندش در جنگلک ساکن شدند و بنای آنجا را حدود  سال۱۳۳۵ احداث کردند و از کشاورزان و باغداران کن در ایجاد باغهای کشاورزی کمک گرفتند و اولین درخت هلو انجیلی را او در باغ اش کاشت که بسیار میوه مرغوب و جالبی بود برای کنی ها و پرورش مرغ هم در پائین تر ملکش نزدیک دره مولا ایجاد کرد و بهترین و گواراترین آب نوشیدنی از قنات بزرگ جنگلک تامین میشد و دارای دو استخر پلکانی بزرگ داشت که در آن مراسم جشن عروسی نیز برگزار میشد و حتی پدربزرگ من که باغدار نمونه کن بود آنجا مشغول به کار بود که حتی یک شب در کنار استخر خوابیده بود در عالم رویا دعوت به عروسی به درون قنات سر استخر از طرف از ما بهترون  میشود و در عالم خواب جشن باشکوهی را میبیند و پولهایی که در آن مجلس عروسی هدیه میشود و او چند تا از آن پول ها را با خود آورد و در جیب خود گذاشت و او را از همان مسیر قنات به سر استخر بازگرداندند، به گفته پدربزرگم (مش حسین حسینقلی) بعد از آنکه از ما بهترون برگشتند به قنات وقتی پولها را از جیبم درآوردم دیدم یک مشت پوست پیاز است و این خاطره ای بود به نقل مادرم از جنگلک، در ضمن تنها ماشینی که آن موقع در کن بود جیپ زنده یاد ناصر جنگلکی بود  که بعضی زمانها مثل شب چله همه خانواده ما را با جیپ به جنگلک میبرد و از خانواده مش حسین پذیرایی میکرد.

خداوند روح این مرد خیر و با محبت را قرین رحمت کند.

خاطره ای  از عباس روستایی به مناسبت در گذشت این جوان رعنای کن و خادم امام حسین (ع) و دروازبان اسبق تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران و باشگاه همای تهران :

سلام و عرض احترام خاطرات زیادی با زنده یاد عباس روستایی دارم که چند کلمه ای را برای شما دوستان می نویسم خواب خیلی سالها پیش در دهه ۷۰ در زمین خاکی باغمیر کن ما یک تیم فوتبال جوانان داشتیم که اسم تیم را خود عباس انتخاب کرده بود  و در آن کاپ آن سال قهرمان مسابقات جوانان کن شدیم که بازوبند کاپیتانی را عباس به من داد گفت امین جان خودت بچه ها را توی زمین هدایت کن و بنده به عنوان کاپیتان تیم بودند عباس روستایی بازیکنان زیادی را از تیم هما و سایر باشگاها آورده بود و خاطرات خیلی خوبی در آن روزها داشتیم فکر کنم سال۷۲ - ۷۱ بود و پس از آن بود که در مسابقات آموزشگاهی هم با هم شرکت داشتیم در این سال‌ها فوتبال زیاد بازی میکردیم بعد از مسابقات کاپ کن توسط عباس با بازیکنان هما آشنا شده بودم با اتفاق عباس روستایی سر تمرینات تیم هما در فرودگاه رفتیم سال قبل من در تیم فجر سپاه بازی می کردند که تیم فجر دست دوم تهران بود ولی هما دست یک تهران عباس خیلی کمک کرد که من عضو تیم هما بشوم و در ترکیب ۱۱ نفره تیم بازی کنم با هم از کن با اتوبوس می‌رفتیم آریاشهر از اونجا میرفتیم میدان آزادی از میدان آزادی سوار اتوبوس های فرودگاه میشدیم و سر تمرین هما حاضر می شدیم  یک سال با هم سر تمرین و مسابقات فوتبال رفتیم مسابقات باشگاهی فوتبال هم  در استادیوم شیرودی (امجدیه سابق) و تختی افسریه بود که باز هم من و عباس  از کن با اتوبوس می‌رفتیم آریاشهر بعد سوار اتوبوس های میدان ولیعصرمیشدیم و  از ولیعصر به هفت تیر میرفتیم  و از آنجا با پای  پیاده می رفتیم تا استادیوم امجدیه یادش بخیر یادم‌میاد که عباس می گفت امین نورقربانی باید خیلی بدنمان را قوی کنیم کم نیاریم چون تغذیه ما مثل این فوتبالیستها نیست  و همیشه بعد از مسابقه با همدیگه می رفتیم آب میوه فروشی میدان ولیعصر  و بعد از اون عباس به تیم پرسپولیس رفت و متاسفانه اونجا چون که عباس کلاً استقلالی بود نتونست دوام بیاره از پرسپولیس اومد بیرون و خیلی جاها رفتیم برای تست از تیم بانک تجارت در استادیوم امیریه تا قائم شهر رفتیم اونجا یه هفته موندیم تا ببینیم میتونیم در تیم‌های بزرگ و لیگی بازی کنیم که متاسفانه اونجام نشد و برگشتیم تهران خیلی خاطرات با عباس دارم متاسفانه  چون الان حالم به خاطر از دست دادن رفیق عزیزم ناخوش است بعدا این خاطرات را براتون تعریف میکنم.

روحش شاد و یادش گرامی